&nsp;
&nsp;
&nsp;
&nsp;
“啪。
啪。
啪。”
&nsp;
&nsp;
&nsp;
几声清脆的拍掌声响切整个富丽的大厅。
&nsp;
&nsp;
&nsp;
胜券在握的笑容在段夏红雁脸上绽放着,美丽的丹凤眼晶莹闪亮地凝视着面前可怜的俏人儿。
&nsp;
&nsp;
&nsp;
“你是逃不出我的手掌心了,你就打消这个念头吧。”
&nsp;
&nsp;
&nsp;
充满恨意的火苗疯狂地在她眼底跳动,铃兰低声怒吼:“我跟你的事,别牵涉到无辜的人!”
&nsp;
&nsp;
&nsp;
“你跟你妈妈很像——都一样败给了善良。
不过,还真是多亏你这个致命的缺点哪~”
&nsp;
&nsp;
&nsp;
“废话少,你把他怎么样了?”
&nsp;
&nsp;
&nsp;
夏红雁打了个手势,两个人把言抬出来,“啪”
一声扔在铃兰面前。
&nsp;
&nsp;
&nsp;
他卷缩着身低声呻吟,伤口没有包扎,情况似乎比昨天还要严重。
&nsp;
&nsp;
&nsp;
铃兰多么想上前去扶住他!
可是,她不能。